Dexter wordt nu al drie dagen achter elkaar getraind om zijn voerbakje met alleen zijn brokjes erin leeg te eten. Ik geef hem zijn voerbakje met brokjes. Dexter eet er niet van. Helaas Dexter, dan haal ik het na een half uur weer bij je weg, misschien ga je het missen.

Een halve dag later zet ik het toch maar weer voor hem neer. Misschien……? Maar nee hoor, hij lijkt er niet naar te talen. Na een half uur haal ik het weer weg. Dan maar eens zien wat hij morgen doet.

De volgende ochtend geven wij Dexter geen korstje brood. Nu maar hopen dat hij straks een vreselijke honger heeft. Rond de middag roep ik Dexter om te eten. Hij komt vrolijk op mij afstappen en volgt mij naar de plek waar ik zijn voerbakje neerzet.

“Wwwaf, lekker. Eten! Bahblaf, ik ruik alleen maar mijn brokjes. Maar dát hoef ik niet.”

Dexter loopt weer bij zijn voerbakje weg en kijkt er niet meer naar om. Dus zijn bakje wordt na een half uur weer weggehaald. Tegen de avond, wanneer Dexter normaal zijn voer krijgt, pak ik zijn voerbakje en roep Dexter. Wederom komt Dexter vrolijk aanlopen. Ruikt aan zijn brokjes en kijkt mij verbaasd aan.

Ach, wat zielig! Ik geef Dexter een brokjes alsof het een snoepje is.

“Mmmmwaf, dat is best lekker”.

Ik leg een paar brokjes voor zijn bakje op de grond en loop weg.

Een paar tellen later hoor ik Dexter zijn brokjes uit zijn voerbak eten.                                         En ja hoor. Gewonnen!! Dexter eet zijn “kale” brokjes uit zijn voerbak.Morgen maar weer proberen.