Ik ben vreselijk geschrokken van deze kreet. Maar het zet mij wel aan het denken.
Kort geleden sprak ik een vrouw op een camping, die helemaal gek was van Dexter. Iedere keer als wij haar passeerden, ‘moest’ ze Dexter even aanhalen. Zelf had zij ook altijd een hond gehad, ik weet niet meer welk ras. Ook haar dochter heeft rashonden, waar zij voorheen shows mee liep. Maar, zo vertelde de vrouw, haar dochter was gestopt met de shows, want zij werd misselijk van de eisen die aan het ras werden gesteld. De eisen kunnen bijvoorbeeld zijn dat het ras korter op de poten moet staan, een kortere snuit, kleinere kop, huisplooien.
Dat betekend dat de keurmeesters eigenlijk mede schuldig zijn aan de mismaakte hond.
Ik was erg geschrokken van deze opmerkingen, want ik had hier nooit eerder aan gedacht. Dat onze honden ziek zijn, is de schuld van onder andere de broodfokkers.
Zij zijn en blijven schuldig voor de zieke honden. Maar ik ben toch meer en beter na gaan denken over de keurmeesters. Zij gaan mee in wat wij ‘hondenliefhebbers’ zo mooi en schattig vinden aan onze honden. Ik denk dat als zij vasthouden aan het oorspronkelijke uiterlijk van een bepaald ras, de hond van nu niet misvormd zou zijn, met de gezondheidskwalen die daar het gevolg van zijn.
Ik kreeg een artikel binnen van https://www.rashondenwijzer.nl/nieuws/ van 28 augustus 2017, waar ik ontzettend van ben geschrokken.
Ook ik ben dus schuldig aan het kopen van een rashond die eigenlijk al helemaal kapot gefokt is.
Dexter is als Cavalier in ons leven gekomen omdat dit ras er schattig uitziet, klein, zonder agressie, weinig blaft en voor mij hanteerbaar in verband met mijn beperking.
Toen had ik geen erg in en aandacht geschonken aan zijn vrij korte snuit. Nu zou ik alleen een hondje, liefst een Cavalier kiezen met een normale, langere snuit. Eigenlijk vind ik dit ook mooier en normaler voor een hond.
Nu moet ik zeggen dat ervan overtuigd ben dat Dexter bij een zeer goede fokster vandaan komt en dat er heel goed was gekeken naar Dexter zijn ouders voordat er een match plaatsvond. Dexter is nu bijna 5 jaar en kerngezond, maar ondanks dat hij van goede komaf is, weten wij niet of Dexter geen hartkwaal krijgt, of erger.
Ik heb altijd gezegd, dat waneer Dexter oud begint te worden, er weer een Cavalier in huis komt. Nu weet ik dat dit niet meer zo zeker is. Een kruising met een ander ras heeft dan misschien wel de voorkeur.
Een hond zou niet mogen lijden, omdat wij iets ‘mooi’ vinden!
