s’ Morgens krijgt Dexter vaak een korstje brood als wij het ontbijt klaarmaken.
Geduldig, maar met een vragend koppie wacht hij op het moment dat het hem gegeven wordt. Meestal pakt hij het dan niet uit de hand, maar vind hij het veel aantrekkelijker als wij het op de grond gooien. Dan kan hij er even lekker achteraan rennen.
Vervolgens gaat hij er dan uitgebreid voor liggen. Klemt het dan tussen zijn voorpootjes om het vervolgens tevreden op te peuzelen.
Op zulke momenten smelt onze harten voor dit kleine hartendiefje, waar wij ontzettend veel plezier van hebben. Er gaat geen dag voorbij of hij heeft ons wel weer aan het lachen gekregen met zijn malle, ondeugende Cavaliers gedrag.
